In Memoriam
Mien
en Jan Froger
In zeer korte tijd hebben wij twee prominente leden verloren.
Begin jaren 70 trad ik met
mijn eerste band op op het Rembrandtsplein en omdat wij pas om 22.00 uur
moesten beginnen gingen wij eerst altijd even langs de van Woustraat bij café
Neuf waar Bolle Jan optrad.
Hij vond het altijd prachtig
als we met de hele band even langs kwamen.
Begin 80er jaren kwam ik Mien
en Jan weer tegen in cafe Bolle Jan op de Wittenkade, hoek Nassaustraat. Ik
trad toen als duo John and Jerry op in den lande en als we in de buurt optraden
en vroeg klaar waren gingen wij altijd even bij ze langs. Jan was helemaal gek
van mijn collega John Lobo en al snel gingen wij samen het land in als Jan een
klus had. Ik heb in de waanzinnigste feesttenten gestaan met Jan en John. Geregeld stonden de mensen te brullen voor het podium: vieze verzn, vieze
verzn. (dit is dialect) Jan vond dat hij veel meer kon dan vieze liedjes, maar
hij ontkwam er niet aan. Hij was razend populair en de tenten stonden vol.
Ik was Mien en Jan uit het
oog verloren totdat ik ze bij Wit en de Wit weer tegenkwam. Ik stapte op Jan af
en zei: Hoi Jan , hoe is ie? Hij keek mij aan en antwoordde: goed hoor!! Jij
herkent mij niet meer he? Help me even zei hij. Ik ben Jerry, je oude drummer.
Nee, dat meen je niet. Mien, weet je wie
dit is? Jerry!! Het werd een fantastisch weerzien.
Ik vroeg hoe het met ze ging
en Jan vertelde dat Mien hartproblemen had gehad en dat hij er niet aan moest
denken om haar te verliezen.
Bij de opnames van onze
jubileum cd in augustus 2008 hielp ik Mien met de koptelefoon en het afstellen
van het monitor geluid en ze zei: Ger, heb je gehoord dat ik het ziekenhuis in
moet? Ik schijt peuken! Ik schrok mij
rot. Wist nergens van en het enige wat ik kon zeggen was: Mien, ze zijn
tegenwoordig zo kundig, het komt allemaal best goed. Twee dagen na de opnames
ging Mien het ziekenhuis in. We waren apetrots dat ze toch een lied voor ons
had opgenomen. Het duurde allemaal veel langer dan verwacht, maar wat waren we
blij dat ze in februari 2009 samen met Jan weer aanwezig was en de eerste cd in
ontvangst kon nemen. Jammer dat het niet is gelukt om Rene de cd aan haar te
laten uitreiken. We misten waarschijnlijk de juiste ingangen. Kort daarna ging
het weer slecht met Mien en werd ze weer opgenomen.
Helaas overleed Mien op 8
april. Een delegatie van het bestuur is naar het afscheid op Westgaarde geweest.
Jan had het er erg moeilijk
mee en werd met buikvliesontsteking opgenomen in het Lucas. Daar overleed hij
op 22 juni.
Leo en ik zijn op 5 juni nog bij
hem op bezoek geweest en Jan zag er erg slecht uit. Het bezoek duurde nog geen 3 minuten want hij toonde erg zwak,
maar we beloofden hem om terug te komen als het wat beter ging. Achteraf
hoorden we dat Jan het erg op prijs had gesteld dat we waren geweest.
Leo en ik zijn ook bij het
afscheid van Jan in de “Rooie Hoed” geweest en het was zeer indrukwekkend. Een
waardig afscheid.
Nooit meer op de club Jan met
zijn Italiaanse medleys en Mien die riep: PAUZE als Jan aan het zingen was.
Het waren rasartiesten die
alles al een keer hadden meegemaakt, maar nog steeds met plezier de microfoon
pakten om te kunnen zingen. Kapsones was een onbekend woord voor ze. Ze genoten
altijd van onze maandelijkse clubavonden. Als ze binnen kwamen en je vroeg aan
Jan: wil je vanavond iets doen? Dan had hij altijd last van zijn keel, maar om
half elf begon het te kriebelen en ging hij langzaam richting band. Was een
zanger of zangeres klaar dan nam hij zijn kans waar en riep zullen we even…..
doen?
Jan zei altijd: “Live muziek
waar je bij kan zingen bestaat bijna niet meer”
Bij ons nog wel.
We zullen ze enorm missen.
Ger Overmars